SA AKING MGA KABATA

Ni Jose Rizal

I
Kapagka ang baya'y sadyang umiibig 
Sa kanyang salitang kaloob ng langit,
Sanlang kalayaan nasa ring masapit 
Katulad ng ibong nasa himpapawid. 

II
Pagka't ang salita'y isang kahatulan 
Sa bayan, sa nayo't mga kaharian 
At ang isang tao'y katulad, kabagay 
Ng aling man likha noong kalayaan. 

III
Ang hindi magmahal sa kanyang salita 
Mahigit sa hayop at malansang isda, 
Kaya ang marapat pagyamaning kusa 
Na tulad sa inang tunay na nagpala. 

IV
Ang wikang Tagalog tulad din sa Latin,
Sa Ingles, Kastila at salitang anghel,
Sapagka't ang Poong maalam tumingin 
Ang siyang naggawad,  nagbigay sa atin. 

V
Ang salita nati'y tulad din sa iba 
Na may alpabeto at sariling letra,
Na kaya nawala'y dinatnan ng sigwa  
 Ang lunday sa lawa  noong dakong una. 


Popular posts from this blog

DALAMPASIGAN SA PANUBIGAN

VACCINES OF DEATH

Bakit Nakatungó Ang Uhay Ng Palay